معشوقه ام باش و ساکت شو

با من درباره شریعت عشق ، بحث نکن

عشق من به تو شریعتیست که می نویسمش و

 اجرا یش می کنم

                  اما تو...

                                          آموختمت که گل مارگریت شوی و

                                                      بر بازوهایم بخوابی و بگذاری تا حکومت کنم

                            و کار تو فقط این باشد

                                              که تا ابد معشوقه ام باشی...

کاش از عمر شبی

تا به سحرچون مهتاب

شبنمِ زلف تورانوشم و

خوابم نبرد....

در آنسوی دنیا زاده شده بودی

دور بودی

مثل تمام آرزوها

وریل ها

در مه زنگ زده بودند

هیچ قطاری حاضر نبود مرا به تو برساند

من به تو نرسیدم

من به حرفی تازه  در عشق نرسیدم

ودر ادامه ی خوابهای من

هرگز خورشیدی طلوع نکرد

 دلم بعد از بسی منزل به منزل

در به در گشتن...

نشان آرزویش را

سرانجام ازتو میگیرد

تومیگویی چی ام من؟ یا کجایم؟یاکدامینم؟

که نفس خویشتن گم کرده ام

نام از تومیگیرد

به تکلـــــــم..

    به خمــــوشی

   به تبســــــــــم...


     به نگــــــــــــــاه....

میتوان بُرد به هرشیوه دل آسان از من....

حالِ بیدار شدن نیست...

باخیالِ تو باید خوابید

رویا دید

صبح ارزانیِ مردم

دل من خواب تورامیخواهد