کاش از عمر شبی

تا به سحرچون مهتاب

شبنمِ زلف تورانوشم و

خوابم نبرد....

 طی شد این عمر تو دانی به چه سان؟

پوچ و بس تند چنان باد دمان........

همه تقصیر من است اینکه خودم می دانم

که نکردم فکری،

که تأمّل ننمودم روزی،

ساعتی یا آنی

که چه سان می گذرد عمر گران؟